PROLOG
Poe ieu dina patok nu muka, dina lalampahan hirupkumbuh anu tangtu, urang miang pada-pada nangtukeun jalan sorangan,memeh langkah dina jalan kabagjaan, urang kebat, asa kamari urang nyuprihpangarti, kiwari nu ngancik naati sanubari baris kapipit kaala hasilna ngajadibukti, memeh tetep ngiles pinuh kareueus hayu urang bandungan
