Batu-batu
Kinyang di Wahangan Cimerang
Kacaritekun sanggeusna mangbulan-bulan Nyai Putri Laran Pandan
Layung kabur tina di udagan musuh.
Anjeuna anjog ka hiji daérah Gunung Buleud, nya éta tempat padumukan Panembahan
Girang Madenda.
Nempo kadatangan Nyi Puti, Panembahan Girang Madenda ngarasa
bungah. Sabab duanana nya éta buronan tantara musuh. Sanggeuna nepikeun salam
sakumaha anu sok dipilampah ku masarakat Pajajaran, tuluy Nyi Putri nyaritakeun
lalampahanana.
“Pun Bapa
geus tiwas, Éyang. Nyai meunang pituduh pikeun nepungan Éyang.”
“Tuluy
kumaha maksduna Nyai?”
“Taya deui tempat pikeun ngiuhan, Eyang.” Indung jeung bapa geus
tiwas duanana. Nyai hayang nuturkeun arinyana. Tulungan Éyang.”
“Nyai hayang
ngilu ka alam baka?”
“Leres
Éyang.”
“Hirup geus aya nu ngatur. Tong miheulaan kayang Hiyang Maha
Tunggal.”
“Lain maksud pikeun bunuh diri. Nyai hayang tilar dunya salaku warga
Pajajaran nu terhormat.” Ceuk Nyai Putri.
Sakedapan mah Sang Panembahan ngahuleng, ngimut ngimeutan éta
omongan Nyi Putri Laras Pandan Layung, tuluy jasmedi pikeun ménta pituduh ka
Hiang Maha Tunggal. Teu lila kitu, tuluy Panembahan Girang Madenda cumarita.
“Kieu Nyai. Urang teu bisa ngalawan kahayang Hyang Maha Tungal.
Saperti datangna Nyai ka ieu patempatan, éta téh geus diguratkeun ku Hiyang
Maha Tunggal. Anu kudu dipikanyaho, kahayang Nyai bakal cumpon, sabab
ditatapakan ku rasa hayang babakti ka nu jadi idung bapa katut raja. Maotna
Nyai tangtu moal sia-sia.”
Panembahan eureun cumaritana, tuluy nempo ka sakuliahna. Huma nu
ngaplak dina sisi tegal pasir. Ngajadikeun éndah tetempoan. Teuteupanana eureun
nalika nempo Nyai Putri nu keur ngadagoan omonganana.
“Jaganing geto, jasad Nyai bakal tilem, bakal mirupa sumber
pakasaban rahayat. Sacara turun-tumurun maranéhna inget ka Nyai. Dina engké
tatapa, Nyai kudu tuluy ménta ka Hyang Maha Tunggal sangkan naon anu
dipikahayang bisa sumpon. Inget naon anu ku Éyang ditepikeun éta kalayan
pituduh ti Hyang Maha Tunggal.”
“Dimana
Nyai kudu tapa Éyang.” Ceuk Nyai Putri teu sabaran.
“Teu jauh
ti ieu tempat”
“Nyai leumpang turun gunung. Lamun saupama engké Nyai manggihan
wahangan leutik anu ngamalirna ka belah kulon. Tah didinya pisan Nyai téh
tapana. Iraha Nyai bakal miangna?”
“Ayeuna kénéh Éyang. Tapi saméméh Nyai miang. Nyai titip pusaka nu
jadi kolot sangkan teu milu tilem. Mugya Éyang teu nolak ieu titipan.”
“Naon éta
téh, Nyi?”
“Ieu
benten (beubeur), paméré pun biyang”
Nyai Putri Laras Pandan muka beubeurna, nu pinuh ku batu-batu
kinyang. Sakedapan éta beubeur diilikan ku Ki Panembahan. Tuluy cumarita, “Lain
Nyai, Éyang lain jalma nu pantes pikeun nyekel ieu barang. Paké waé ku Nyai.
Hyang Maha Tunggal mikahayang Nyai nu makéna. Jung geura miang. Saupama Hyang
Maha Tunggal mikayang, Éyang bakal nyusul ka tempat Nyai tapa.”
Sangeusna nepikeun nuhun kana pituduh ti Panembahan Girang Madenda.
Nyai Putri miang ka tempat anu geus dituduhkeun.
Sanggeusna Nyai Putri Laras Pandan Layung nepi ka wahangan leutik nu
ngamalirna ka belah kulon. Tuluy inyana mapay sisi wahangan tug nepi ka
girangna.
Sanggeusna ménta widi ka Hyang Maha Tunggal. Tuluy Nyai Laras Pandan Layung diuk dina luhur batu
badag anu aya di tengah éta wahangan,
nya éta pikeun ngamimitian tapa.
Poé ka poé, bulan panggih bulan, teu karasa Nyai Putri geus sataun
lilana tatapa di éta tempat. Dina hiji peuting nalika bulan purnama tembong
taya aling-aling. Aya soara teu jirim rupa cumarita.
“Nyai geus kadéngé naon nu dipénta ku anjeun. Paménta anjeun bakal
cumpon.”
Éta wangsit nu jirimna sora ti Hyang Maha Tunggal. Nu geus lila
didadoaan ku Nyai Putri Laras Pandan Layung.
“Saméméh hidep ngahyang, inget ieu talatah. Benten nu ku hidep di
paké bakal milu tilem bareng jeung raga hidep. Batu kinyang anu ngahias dina
éta beubeur bakal anakan tina poé ka poé. Kitu kahayang alam. Tah, kiwari
anejun tatahar, jasad anjeun bakal ditarima.
Teu lila kitu, éta sora ngaleungit. Nyai putri Laras Pandan Layung
maca mantra-mantra satuluyna éta jasadna ngahyang tina teuteupan. Benten nu
pinuh ku batu-batu kiyang tetep cicing dina batu tempat inyana tapa. Tapi cai
wahangan nu asalana leutik jadi ngabadagan.
Panembahan Girang Madenda datang pikeun nyumponan janjina. Ngan
nalika inyana nepi ka éta patempatan, kasampak cai wangan geus ngamalir badag.
Inyana tuluy ceurik bari nyarita sorangan.”Anak incu kahareupna bakal nelah ieu
Ci Merang, sabab ieu wahangan bakal méré kasejahteraan ka arinyana.”
Sanggeuna kitu, Panembahan Girang Madenda maca mantra, teu lila kitu
jasadna ngahyang.
Nepi ka kiwari daérah anu kaliwatan ku ngamalirna wahangan Ci Merang
mangrupa daérah subur pinuh ku pasawahan. Batu-batu anu aya di éta wahangan CiMerang mangrupa salasahiji
pakasaban pikeun masarakat di sabudeureunana. Kiwari kampung anu aya di
sabudeureun éta wahangan katelahna kampung
Cimerang.
(Ismail)
